Τύπος μέσου | Οπτικός δίσκος υψηλής πυκνότητας |
---|---|
Κωδικοποίηση | VC-1, H.264 και MPEG-2 |
Χωρητικότητα | 15 GB (μονής επίστρωσης) 30 GB (διπλής επίστρωσης) |
Μηχανισμός ανάγνωσης | Λέιζερ 405 nm: 1× @ 36 Mbit/s & 2× @ 72 Mbit/s |
Μηχανισμός εγγραφής | Λέιζερ 405 nm: 1× @ 36 Mbit/s & 2× @ 72 Mbit/s |
Ανεπτυγμένο από | DVD Forum Toshiba |
Χρήση | Αποθήκευση δεδομένων, βίντεο υψηλής ευκρίνειας 1080p |
Επεκταμένο από | DVD-Video |
Επεκταμένο σε | Blu-ray Disc |
Το HD DVD (συντομία για High Definition Digital Versatile Disc)[1] είναι παρωχημένη[2][3][4][5] μορφή οπτικού δίσκου υψηλής πυκνότητας για αποθήκευση δεδομένων και αναπαραγωγή βίντεο υψηλής ευκρίνειας.[6] Υποστηριγμένο κυρίως από την Toshiba, το HD DVD προορίστηκε να γίνει ο διάδοχος της καθιερωμένης μορφής DVD.
Στις 19 Φεβρουαρίου 2008, μετά από εκτενή πόλεμο μορφών με το αντίπαλο Blu-Ray, η Toshiba εγκατέλειψε τη μορφή,[7] ανακοινώνοντας ότι δεν θα κατασκευάσει περαιτέρω συσκευές αναπαραγωγής και οδηγούς HD DVD.[6] Η HD DVD Promotion Group διαλύθηκε στις 28 Μαρτίου 2008.[8]
Οι προδιαγραφές δίσκου HD DVD (αλλά όχι οι κωδικοποιητές του) χρησιμοποιήθηκαν ως η βάση για το China Blue High-definition Disc (CBHD) πρώην ονόματι CH-DVD.
Επειδή όλες οι εκδοχές εκτός των 3× DVD και HD REC χρησιμοποιούσαν μπλε λέιζερ με μικρότερο μήκος κύματος, ένα HD DVD αποθήκευε περίπου 3.2 φορές τόσα δεδομένα όσα μπορούσε ο πρόγονός του (μέγιστη χωρητικότητα: 15 GB ανά επίστρωση σε αντίθεση με 4.7 GB ανά επίστρωση).